Bruidsfotografie Texel

Al jaren kom ik regelmatig op Texel; vroeger al met mijn ouders, later met vriendjes of voor weekendjes weg. Begin januari was ik er met een vriendin en verzuchtte: “Oh als ik hier toch eens een bruiloft mag doen…”. Bij thuiskomst zette ik een oproepje op mijn Facebook-pagina en binnen een dag had ik reactie van Jitske: ‘wij trouwen op Texel en zoeken nog een fotograaf!’. Zou het gaan lukken dan, die bruidsfotografie op Texel??

Hoera, naar Texel!

Tijdens een gesprek via skype (want Jitske en Jelmer wonen in Friesland) leerden we elkaar iets beter kennen en toen was het snel beklonken: ik mocht het doen, hoera!

Het zou een van de meest relaxte dagen worden die ik als bruidsfotograaf heb meegemaakt. We begonnen op de camping in de caravan en daarna was er ruim de tijd voor een fotoshoot. De avond ervoor was ik al op Texel aangekomen en had al even gekeken bij de plekjes die Jitske me gemaild had en ik werd er enorm blij van. En zo maakten we die ochtend foto’s bij de vuurtoren (met helmgras en weids uitgestrekt strand en een blij gravend jongetje!), bij de steiger van de boot naar Vlieland (kaal, ruw en met oude houten strandhuisjes) en natuurlijk op een dijkje met schapen, waarbij we ook gewoon het weiland in konden lopen. Hoe Hollands wil je het hebben?

Wij hebben dankzij Simone een prachtige herinnering aan onze dag: de foto’s.

Na een korte lunchstop op de camping waar de familie lekker aan de taart zat, reden we met de Jan Plezier (een soort huifkar) naar de schapenboet waar het burgerlijk huwelijk zou plaatsvinden. Heerlijk knus, met kinderen spelend op de grond en de hond op schoot werden Jitske en Jelmer daar meneer en mevrouw Cuperus. Vervolgens ging het door, door de winkelstraat, naar het kleine kerkje van De Koog. Extra bijzonder was dat daar de vader van Jitske op het orgel speelde, hondje naast hem op de grond. Na afloop vroeg de dominee aan mij of ik geen last van hem had gehad, haha, hoezo omgekeerde en gastvrije wereld?

Op weg naar de camping voor de champagne borrelde het bij Jitske. ‘Ik wil de zee in!’ Jelmer vond het maar niks, zonde van zijn pak en veel te koud. We moesten maar even samen gaan, snel met de auto op en neer. Maar toen de champagne eenmaal open was en Jelmer daar in rap tempo twee glazen van achterover had geslagen, begon hij te grijnzen. ‘Zal ik maar mee dan?’

De zee in, woohoo!

Met geleegde broekzakken, een badlaken en warme droge kleding sprongen we in de auto. De familie verklaarde ons voor gek, maar hee, ik liet me deze kans natuurlijk niet afnemen! Welk bruidspaar gaat er nou OP hun trouwdag in vol ornaat de zee in? We waren nog niet op het strand of hup, schoenen uit en daar gingen ze, rennend in de golven! Het was zo koud dat Jitske naar adem hapte maar eenmaal eruit wilden ze nog een keer en weer en weer. Eén grote ontlading van alle spanning van de dag, het getrouwd zijn en het grote genieten. Ik baalde enorm dat ik geen onderwaterbehuizing voor mijn camera had anders was ik zelf ook verder mee het water in gegaan. Nu kon dat niet ál te diep, maar de plaatjes waren tof genoeg. Wat een geweldig moment!

Als laatste wilde Jitske graag haar boeket in zee gooien, als symbolisch gebaar geven aan de Texelse zee, waar ze elkaar ooit hadden leren kennen. En terwijl het boeket ergens op de golven dobberde, liepen wij druipend terug naar de auto, om op de camping heerlijk patat en kroketten te bestellen. Wát een bijzondere, geweldige en enerverende trouwdag op de Wadden! Zo wil ik er meer!

Dus: gaan jullie op Texel (of een ander Waddeneiland) trouwen en ben je nog op zoek naar een fotograaf? Bel, mail, of app me!